او

غرور ناشی از عجب و تکبر منشا شکست شخصیت

آدمی دارای شخصیت اجتماعی است

این شخصیت با شش عنایت الهی آسیب نمی بیند

ستر عیوب، عفو خطایا، غفران ذنوب، کفران سیئات، تبدیل سیئات به حسنات، نشر ثنای جمیل

اما اگر انسان دچار بیماری عجب ( خود بزرگ بینی ) یا تکبر ( خود برتر بینی ) بشود

این بیماری او را مغرور می سازد

و این غرور باعث می شود تا عنایت الهی برداشته شود

و آنگاه هریک از این عنایات ششگانه کنار برود شکست شخصیت اجتماعی انسان قطعی است

فکر یا پول کدام سرمایه اصلی؟

مشکلات زندگی با پول حل می شوند

این تصوری است که همه ی ما از زندگی داریم

اما وقتی به زندگی دقیق تر و عمیق تر نگاه می کنیم

چنین بنظر نمی رسد

زیرا صاحبان پول که از سرمایه فکر خود استفاده نمی کنند معمولا از پول خود نیز بدرستی بهره مند نمی شوند

اما افرادی که از فکر خود بعنوان سرمایه اصلی انسان بدرستی استفاده می کنند

از همه نعمتهای خدادادی از جمله پول ، بهره برداری مناسب می نمایند

زیرا این فکر است که زندگانی انسان را مهندسی کرده ، آدمی را در مسیر درست ، هدایت می کند 

حسادت ، آتش خرمن زندگی

زندگی محصولاتی دارد که حاصل عمر آدمی است

اگر انسان خود را از حسادت دور نسازد ، این آتش تمام محصول عمرش را تباه می سازد

راه کنترل این صفت غیراختیاری اینست که محرک های آن را محدود نمود

بهترین مثال اینست که عوامل ایجاد حریق را باید در تحت مراقبت ویژه قرار داد تا از آتش سوزی پیشگیری شود

اعتماد به غیر خدا هرگز

حقیقت تلخ زندگی دنیا اینست که به غیر خدا نمی توان اعتماد کرد

تلخی این حقیقت زمانی به کام انسان می رسد که زهر جفای دوستان اثر خود را گذاشته و دیگر فرصت جبران نیست

دوستان را باید دشمنان نادانسته نامید که حتی خودشان نیز از زمان دشمنی خود بی خبرند اما دیر یا زود خنجر را از پشت به دوست خود وارد می آورند

اما اگر دوستی به انحصار خدا در آمد آنگاه دوستان خدا با هم حلقه دوستی را ایجاد می کنند که بسیار مستحکم و ناگسستنی است

علم یا ثروت

بنظر می رسد هیچ کدام

برای اینکه هردو فقط امکانات زندگی را افزایش می دهند

اما هدف چیست؟

اگر هدف از این عمر ، خوشگذرانی باشد ، این امکانات می تواند برای چنین هدفی موثر باشد

اما اگر هدف ، عبور از خوشگذرانی دنیا برای خوشی حقیقی باشد این امکانات تنها وسیله ای بیش نیستند

البته این وسیله علم یا ثروت می تواند برای انجام تکلیفی استفاده شود که نتیجه اش هم در دنیا و هم در آخرت بکار می آید

واقع بینی با درست اندیشی

نگرش انسان با گرفتن تصویر واقعی از زندگی و تصور درست از آن ،  صحیح و نتیجه بخش می باشد 

اما اگر آدمی نخواهد واقعیت های تلخ و شیرین زندگی را باور کند دیر یا زود پشیمان خواهد شد

زیرا انسان به مرور زمان درخواهدیافت که سنتهای الهی حاکم بر نظام هستی می باشند

این دو برداشت که اولا باید قوانین حاکم بر آفرینش را  شناخت

و ثانیا باید از این قوانین برای حرکت در مسیر درست ، استفاده نمود

می تواند انسان را به " واقع بینی با درست اندیشی " رهنمون سازد

رقابت آری ، حسادت هرگز

اگر رقابت نباشد ، تلاش برای موفقیت نخواهدبود

اما اگر حسادت باشد ، موفقیتی در پیش رو نخواهدبود

باید آتش حسادت را قبل از شعله ور شدن خاموش کرد

باید حس رقابت را با دوستی ، تقویت نمود

باید دل را با دعای خیر برای رقیبان زندگی ، گرمی بخشید

باید ذهن را از وسوسه شیطان برای بدخواهی نگاه داشت

اعتدال یا عدل محوری

واژه عدل ، زیبا و جذاب است

عدل یعنی هرچیزی سر جای خود

و اعتدال یعنی رعایت عدل

برخی یا در حال افراط و زیاده روی یا در حال تفریط و کوتاهی

نتیجه این روش ، یا بروز نگرانی است یا ظهور جریان انحرافی

اما صراط مستقیم اختصاص به کسانی دارد که بواسطه هدایت الهی همواره درست وارد و درست خارج می شوند

نتیجه این روش ، آرامشی است که بعنوان بزرگترین نعمت الهی به آنان اعطا می شود

این همان اطمینان قلب است که به نفس مطمئنه منتهی خواهدشد

ایثار شرط قبول خدمت

آیا دوست دارید خدمت شما مورد قبول قرار گیرد؟

تنها شرط قبول خدمت ، ایثار و از خودگذشتگی می باشد

زیرا خدمت بدون ایثار برای جلب منفعت برای خویشتن است

و البته این هدف دیگر نمی تواند خدمت به دیگران باشد زیرا مقصد نهایی خدمت به خود است

اما ایثار از ابتدا هدف را از خود برمی دارد و خدمت را خالص برای دیگران قرار می دهد

حال اگر خدمت برای دیگران باشد تا انسان نزد آنان محبوبیت بدست آورد باز این نیز همان خودخواهی در قالب دیگرخواهی است

اما اگر این ایثار برای جلب رضایت خدا باشد آنگاه این خدمت مورد قبول حقتعالی قرار می گیرد 

لذت ترک لذت

لذت گناه ، ذلت دارد

و ترک این ذلت ، لذت خواهد داشت

آدمی می تواند پشیمانی ناشی از انجام گناه را با شادمانی درامان ماندن از عواقب گناه ترک شده معاوضه نماید

این توانایی ترک گناه ، هم سخت است هم آسان

اگر گناه بصورت عادت درنیامده باشد ، ترکش آسان است و اگر به شکل اعتیاد درآمد ترکش سخت و جانکاه می باشد

تلاش کنیم با درک لذت ترک لذت ، از اعتیاد به گناه درامان بمانیم