او

بالاخره کار ساخت ضریح سیدالشهداء علیه السلام تمام شد

از ابتدا مردم ایران حتی آنان که قیافه مذهبی ندارند اما عشق به عاشقان خدا را کتمان نمی کنند

همان ها که ظاهرشان آزار دهنده است

همه و همه آمدند و با دادن آنچه داشتند ساخت ضریح را آغاز کردند

اما ضریح ، بهانه بود برای ابراز عشق

صف های طولانی

فشردگی جمعیت

آمدن سالخوردگان در کنار خردسالان

وای عشق حسین آدم و فرزندانش را دیوانه می کند

چه کسی باور می کند ضریحی که هنوز به آستان مقدس کربلا متبرک نشده است اینقدر زوار داشته باشد؟

مردم عشق را بهانه کردند برای ابراز یک حقیقت

ایمان به کشتی نجات

باور اینکه او قرار است ما را از آتش خود ساخته مان برهاند

ما منتظر بهانه هستیم

و اکنون دلمان بیقرار است

آیا ضریح را از پیش ما می برند

نه اجازه بدهید یک بار دیگر فقط یک بار دیگر

عشقمان را ابراز کنیم

اشک ، صورتم را می شوید

باید سیرتم را از آلودگی ها پاک کنم

من در انتظار

و او منتظر

نزدیک است که بیاید

می خواهیم با او به کربلا برویم

و ضریح جدید را با او زیارت کنیم

دوش هنگام سحر رویت ماه آسان شد

مه هشتم ز جمالش دل من سامان شد

وقت دیدار چو اشکم دیده ام را می شست

نور سیمای وجودش همه جا تابان شد

آتش هجر چو خاموش شود جان گیرد

مرده را بین که چنین زنده و جاویدان شد

عصمتش جلوه گر عالم و آدم گردید

مشهدش قبله نما مهد همه خوبان شد

دیده ام مست شود چون که رضا را بیند

روح من شاد ز رویای چنین رضوان شد

چون که زیشان طلب صحبت یاران کردم

یاد گفتار حقیقت نگر نیکان شد

از چه رو منکر حق گشته چو درکش نکنید

بپذیرید زما هرچه زما تبیان شد 

این بدن با این همه دستگاه از تشکیل تخمک بوجود آمد

از تخمک تا جنین چند ماه طول کشید

تازه آماده شدیم که وارد دنیا بشویم

یکسال کارمون بود که راه بیفتیم و حرف بزنیم

هرچه زمان می گذره بزرگ و بزرگتر می شویم

کودکی ... نوجوانی و جوانی

دلمون هوای ازدواج می کنه

دوباره ماجرای به دنیا آمدن کودکی

از جوانی تا پیری و کهولت راه طولانی هست یا نیست ، قضاوت با شما

اما متنوع و پیچیده

سخت و آسان

با سراشیبی و سرازیری

وای هم شیرین هم تلخ

با این زندگی می توان صدها فیلم سینمایی و ده ها سریال تلویزیونی ساخت

چه فایده هر داستانی بالاخره تمام می شود

... و پایان زندگی به گورستان ختم می شود

با لباس سیاه بازماندگان

و بعد از مدتی فراموشی آن که بود و سالیانی است که دیگر نیست . . .