او

در بسیاری از مواقع ، تکلیف انسان روشن است

تکلیف ، اقامه نماز یا گرفتن روزه است

اما گاهی همین گرفتن روزه با مریضی همراه می شود

از یک سو ماه مبارک رمضان است و روزه واجب

از سوی دیگر مریضی است که روزه را حرام می کند

مخصوصا اگر تشخیص مضر بودن روزه نیز بعهده مکلف باشد

این تضاد در تکلیف ، آدمی را گیج می کند

این یک مثال ساده ای است که اتفاقا باعث اشتباه زیادی هم می شود

بسیاری با وجود حرمت روزه ، روزه را می گیرند و علاوه بر باطل بودنش مرتکب معصیت هم می شوند

چه باید کرد؟

چگونه باید در هنگام تضاد در تکلیف ، تکلیف واقعی را شناخت؟

واقعیت اینست که حل این معما با خود مکلف است

این مکلف است که باید فارغ از نظرات این و آن ، خود را در محضر خدای متعال قرار دهد

و موضوعی را که حکم خداوند بر آن استقرار می یابد تحلیل نماید

و آنگاه خود تشخیص دهد که آیا باید روزه را بگیرد یا نگیرد؟

در اینجا حتی نظر پژشک نیز صرفا جنبه راهنمایی خواهدداشت و نمی تواند ملاک برای حرمت یا وجوب روزه باشد

این مثال ساده می تواند برای احکام پیچیده نیز مورد استناد و استفاده قرار گیرد

باید خودمان را دائما در محضر او قرار دهیم و خود را از هوای نفس و خواست دیگران برهانیم

... تا او راهنمایان باشد و راه را از چاه تشخیص دهیم

انتظار عصر ظهور

می کشیم درد فراق

می کشیم زجر انتظار

می کشیم بار مسئولیت عصر غیبت

اما هنوز صبرمان لبریز نشده است

هنوز باران اشک به ندبه ای پیوسته تبدیل نشده است

هنوز از فراق یار چون مجنون سر به بیابان نگذاشتیم

و باید عملمان را از این همه ناپاکی ، پاک سازیم

تا این چشمان گنهکار لیاقت دیدار یابند

درس پایانی ، آمادگی برای صبح ظهور است

الیس الصبح بقریب

غیرت آری تعصب هرگز

غیرت ، عکس العمل بنده در برابر محبوب خویش است آنگاه که احساس کند حریم او خدشه دار شود

اما تعصب ، عکس العمل فرد در برابر تفکر خویش است آنگاه که احساس کند نمی تواند از آن دفاع منطقی داشته باشد 

اگر محبوب انسان ، خدا باشد این غیرت ، ارزشمند و الهی می باشد اما اگر محبوب ، غیر خدا شد ، دیگر ارزش حقیقی نخواهد داشت

هرچند غیرت در برابر ناموس پسندیده می باشد اما نمی تواند قابل مقایسه با غیرت در برابر خدا تلقی گردد

ولی تعصب هیچگاه مطلوب و پسندیده نیست و تنها انسان را از منطق و جدال احسن دور می سازد

باید دانست نباید بجای غیرت تعصب داشت حتی اگر تفکر آدمی ، الهی باشد

باید منطق را چاشنی غیرت ساخت تا انسان هرگز تسلیم تفکرات انحرافی نشود

حریم نگهدار تا حرمتت حفظ شود

اینکه بخواهیم حرمت ما حفظ شود ولی حریم دیگران را نگاه نداریم خیال باطلی است

انسان تنها با حفظ حریم دیگران می تواند امید داشته باشد تا حرمتش حفظ شود

باید دانست مکافات عمل ، امری طبیعی است

از مکافات عمل غافل مشو

گندم از گندم بروید جو زجو

افسوس به گذشته ، اندوهی خسارت بار

برخی برای خودشان غصه می خورند که چرا چنین نشد و چرا چنان شد؟

این غم و اندوه آنچنان است که آنها را در گذشته نگاه می دارد

و این توقف در زمان اجازه برون رفت از مشکلات و ورود به مسائل جدید را نمی دهد 

گاهی این حالت افسوس به گذشته به افسردگی مزمن تبدیل می شود

و آنگاه خسارت سنگینی به بار می آید که جبران آن آسان نیست

باید نگاه را به حال و آینده دوخت و از توقف در گذشته برحذر بود

یاد قیامت یادآوری زندگی جاوید

زندگی با تولد شروع می شود

با دوره کودکی ،  زندگی ،  معنا و مفهوم پیدا می کند

و با نوجوانی ، سوالات ،  پی در پی می گردد

با جوانی ،  احساسات ، به اوج می رسد

و با میانسالی ،  آدمی ، به آرامش دست می یابد

اما پیری و کهولت ، نشانه مرگ و علامت پایان زندگی می باشد

چه سخت است ، باور مرگ به معنای پایان زندگی

فراق و جدایی با همه دلبستگی ها

اما یاد قیامت و باور دوباره متولد شدن

انسان را آرام می کند

باید برای زندگی دوباره اندیشه کرد

باید برای زندگی جاوید چاره اندیشید

تکرار اشتباه زیانبار است

جالب است که حیوانات بصورت غریزی اشتباه خود را تکرار نمی کنند

اما انسان با فراموشکاری خود بارها و بارها اشتباه خود را تکرار می کند

تکرار اشتباه می تواند خسارت های جبران ناپذیری ببار آورد

انسان با خطای خود مسیر سختی را انتخاب می کند اما استمرار خطا راه جبران را می بندد

باید با یادآوری زیان های اشتباه و خطا جلوی تکرار آن را گرفت

دروغ کلید هر بدی

بدی را می توان در برابر خوبی دانست

اما باید دید بدی چگونه استمرار می یابد؟

بدی یک راه استمرار بیشتر ندارد و آن دروغ است

دروغ ، کلید هر بدی است

قفل هر بدی با این شاه کلید باز می شود

و هیچ محدودیتی برای تداوم بدی با دروغ نخواهدبود

حیا نشانه عقل و خرد

انسانها می توانند بی نیاز از عقل و خرد تنها مانند حیوانات با غریزه خود زندگی کنند

اما اگر بخواهند خلیفه خدا در زمین باشند و اشرف مخلوقات باید حیا و عفاف را بعنوان نشانه خود دارا باشند

و این تنها با حاکمیت عقل بر نفس میسر است

عقل یعنی پیامبر خدا در دل انسان

همو که با الهام الهی راه را بر آدمی می نمایاند

همو که با پیروی از احکام الهی گرفته از وحی نازل شده بر رسولان ، حق را از باطل تشخیص می دهد

حیا و عفاف در سیمای چنین انسانی قابل مشاهده است

اسراف یا هدر دادن سرمایه فردی و اجتماعی

گمان ما اینست که ما اختیار مال خودمان را داریم تا هرگونه بخواهیم مصرف نماییم

اما چنین نیست

ما حق نداریم با اسراف سرمایه ای که به امانت دراختیارمان قرار گرفته تباه سازیم

ما باید نعمت های الهی را با امانت داری به آیندگان بسپاریم

محدوده مصرف ما مشخص است و اندازه استفاده مان معلوم 

سوء ظن ممنوع

خوش باوری زیاد باعث سوءظن می شود

زیرا به حرف و سخن افرادی که علیه این و آن خبر می آورند ترتیب اثر داده می شود

و این روحیه باعث سوءظن خواهد شد

باید خوش بینی و بدبینی مطلق را به کنار گذاشت

باید پذیرفت همه انسان ها در معرض اشتباهند

و همه خطاکاران می توانند به جبران اشتباهشان اقدام نمایند

پس نه از خوبی کسی شگفت زده شویم و نه از بدی فردی ناامید و پریشان

کوتاهی و شتاب هردو ممنوع

اندازه گیری برای هر کاری لازم است

لباس کوتاه و بلند هردو نازیباست

چیدن میوه زمان خودش را می طلبد

مهندسی زندگی ، می تواند آدمی را خوشبخت نماید

آبرو با قناعت

قناعت یعنی مصرف در حد ضرورت

ضرورت هم با تشخیص عقل برای زندگی آبرومندانه

آبرو یعنی رعایت شئونات اجتماعی در چارچوب احکام دین

چه زیباست که عرف تابع شرع ، حریم های شخصی و اجتماعی را مشخص سازد

آسمان آبی

زندگی زیباست

آسمان آبی است

حتی اگر هوا غبار آلود باشد

گاهی هم ابرهای سیاه ، آسمان را می پوشانند

اما همه اینها موقتی است

اندکی صبر باید

باز هم آسمان آبی خواهد شد

نگرانی برای چه؟

جاده زندگی پرفراز و نشیب است

خطرها در کمین

حوادث غیرمنتظره در پیش رو

خطاها فراوان

دشمنی ها بسیار

غفلت ها کم نیستند

زمینه آسیب ، تهدید و چالش را خودمان بوجود می آوریم

اما با همه این مشکلات ، نگران نیستیم

زیرا این وعده خداوند است

یصلح لکم اعمالکم و یغفر لکم ذنوبکم

و من یطع الله و رسوله فقد فاز فوزا عظیما

عصبانیت ممنوع

برخی وقتی عصبانی می شوند دیگر دیوانه وار عمل می کنند

کنترل خود هنگام عصبانیت ، نشانه حاکمیت عقل است

انسان هایی که در زمان غضب ، دچار جنون می شوند و حرکات ناشایست انجام می دهند باید به دنبال درمان خویش باشند

البته عده ای نیز خود را رها می کنند و این وادادگی نفس ، آنان را به انحطاط اخلاقی می کشاند

درمان این اشخاص سخت است زیرا حاضر نیستند برخویش سخت گیرند

اما نگاهی به عواقب کسانی که با عصبانیت خود مرتکب خطاهای جبران ناپذیر شده اند آدمی را به چاره اندیشی ، پیشگیری و علاج واقعه قبل از وقوع وا می دارد