او

من می بینم

حتی اگر نابینا باشم

نگاه من به زندگی تنها با چشمانم نیست

نگاه من از دریچه قلبم و با تمام وجودم صورت می گیرد

این نگاه مانند دوربین فیلمبرداری عمل می کند

ضبط خاطرات زندگی

ثبت وقایع و حوادث

اما دریغ از نگهداری

حافظه ، یاری نمی دهد

چه باید کرد؟

حسی  در درونم می گوید :

ذره ذره عملم را چه خوب و چه بد ، خواهم دید

اما کی و چگونه؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟