او

آبرو با قناعت

قناعت یعنی مصرف در حد ضرورت

ضرورت هم با تشخیص عقل برای زندگی آبرومندانه

آبرو یعنی رعایت شئونات اجتماعی در چارچوب احکام دین

چه زیباست که عرف تابع شرع ، حریم های شخصی و اجتماعی را مشخص سازد

آسمان آبی

زندگی زیباست

آسمان آبی است

حتی اگر هوا غبار آلود باشد

گاهی هم ابرهای سیاه ، آسمان را می پوشانند

اما همه اینها موقتی است

اندکی صبر باید

باز هم آسمان آبی خواهد شد

نگرانی برای چه؟

جاده زندگی پرفراز و نشیب است

خطرها در کمین

حوادث غیرمنتظره در پیش رو

خطاها فراوان

دشمنی ها بسیار

غفلت ها کم نیستند

زمینه آسیب ، تهدید و چالش را خودمان بوجود می آوریم

اما با همه این مشکلات ، نگران نیستیم

زیرا این وعده خداوند است

یصلح لکم اعمالکم و یغفر لکم ذنوبکم

و من یطع الله و رسوله فقد فاز فوزا عظیما

عصبانیت ممنوع

برخی وقتی عصبانی می شوند دیگر دیوانه وار عمل می کنند

کنترل خود هنگام عصبانیت ، نشانه حاکمیت عقل است

انسان هایی که در زمان غضب ، دچار جنون می شوند و حرکات ناشایست انجام می دهند باید به دنبال درمان خویش باشند

البته عده ای نیز خود را رها می کنند و این وادادگی نفس ، آنان را به انحطاط اخلاقی می کشاند

درمان این اشخاص سخت است زیرا حاضر نیستند برخویش سخت گیرند

اما نگاهی به عواقب کسانی که با عصبانیت خود مرتکب خطاهای جبران ناپذیر شده اند آدمی را به چاره اندیشی ، پیشگیری و علاج واقعه قبل از وقوع وا می دارد 

هیجان لازمه حرکت در پیچ و خم رندگی

من می خواهم از گردنه های سخت و پرهراس زندگی عبور کنم

دره های هولناک را پشت سر گذاشته ام اما هنوز خطرهای زیادی تهدیدم می کند

وای چه هیجانی

ترس تمام وجودم را در برگرفته

نمی دانم آیا بالاخره پایان خوشی در انتظارم هست؟

این هیجان را باید مدیریت کرد

تا بجای ترس ، لذت ، دلم را فراگیرد

آرزوی زیاد یا سراب زندگی

چقدر دویدن برای رسیدن به آب سخت است زمانی که می فهمی به جای آب ، سراب را دیده بودی

چقدر مشکل است که انسان آرزویی را بخواهد که هرگز به آن نخواهد رسید

چقدر دشوار است که هدف در زندگی مشخص نشده و آدمی از این سو به آن سو سرگردان باشد

راه چاره ، تفکر است

اندیشه ، راه را برای تدبیر و برنامه ریزی هموار می سازد

و آنگاه مسیر زندگی ، معلوم شده ، جاده طراحی شده برای حرکت ، مشخص می گردد

آخر خوش

همه از عاقبت زندگی خود می هراسیم

از بس شاهد سقوط آدم های بزرگ هستیم

می ترسیم چون دنیا هیچ اعتباری ندارد

دیروز نمی تواند برای امروز و فردا ، نتیجه بخش باشد

ملاک ، حال فعلی افراد است

چه باید کرد؟

تنها نقطه امید ، دست گیری خداوند است

نه تنها دست من

ای خدای مهربان دستم بگیر

چون که دستم ، دست او گردد رها

کدام فریادرس؟

زندگی فراز و نشیب دارد

آنجا که آدمی غریب و بیکس تنها می ماند

آنجا که دوستان می روند

آنجا که دشمنان بیشتر از دوستان قابل اعتمادند

آنجا که نزدیک ترین نزدیکان ، بیگانه ترین می شوند

آنجا کدام فریادرسی هست؟

راحت و بی مقدمه بگویم : خدا و بس

با آنکه او را نمی بینیم و دهها شریک برایش می تراشیم

اما هنگام غربت و بیکسی

باز او را صدا می زنیم

و او فریادرس ما تا ...

چشمه حیات

همه می خواهیم جاودانه زندگی کنیم

از مرگ بدمان می آید

چون ما را از عزیزانمان جدا می کند

ای کاش مرگ می مرد

گفته اند : چشمه حیات وجود دارد

هرکس از آن آب بخورد دیگر نخواهد مرد

آری چشمه حیات وجود دارد

چشمه عشق

عشق زلال

کسی که عاشق شد هرگز نمی میرد

زیرا از جسم گذشته و به جان رسیده است

او دیگر نگاهش به تن ، نگاه به مرکبی است که جان را سوار کرده است

خب بعد از آنکه این مرکب از کار افتاد ، مرکبی دیگر تا وصل جانان

روز وصل ، روز محشری است

آن روز همه به حساب و کتاب مشغولند

اما اهل عشق وارد بهشت جانان می شوند

تا در وصال او به آرامش ابدی نائل آیند 

شب و روز با هم است

سختی و راحتی زندگی باهم هستند و امکان جدایی ندارند

اما آیا سختی و تلخکامی ، زشت و ناپسند است؟

هرگز

همانند شب که می تواند بسیار زیبا باشد

مهم اینست که تفسیر از زندگی درست و منطبق با واقعیت آفرینش باشد

انسانی از زندگی خود زمانی حداکثر استفاده را می کند که بداند از کجا آمده ، در کجا زندگی می کند و آنگاه به کجا خواهدرفت؟

این شناخت به آدمی نگرشی می دهد که دیگر سختی ها برایش تلخ و زشت بنظر نمی رسند

بلکه بهترین کارها را سخت ترین کارها می داند